Sheekada tuuladii fiqiirka ahayd

Maalin maalmaha ka mid ah, saddex saaxiib oo taajiiriin ah ayaa safar galay. Waxay ahaayeen kuwo aad maalqabeen u ah. Waxay wateen qadaadiic dahab ah iyo jawharado. Waxay kaloo wateen ciidankooda si ay ugu adeegaan. Intii ay ku sii jeedeen meesha ay u socdeen, waxay soo mareen tuulo.

                                    Sedexdii nin ee taajiriinta ahaa oo jooga tuuladii faqiirka ahayd.

Dadkaa tuuladaa daganaa waxay u ekaayeen kuwo aad faqiir u ah. Ma aysan haysan dhar ku filan oo ay xirtaan, waxay xirnaayeen dhar jeexjeexan. Carruurta iyo dadka waayeelka ah na waxay u ekaayeen kuwo aad u caato ah oo nafaqo-xumo daran ka muuqato.

Saddexdii nin ee taajiriinta ahaa dhammaantood way ka naxeen markay arkeen xaalada tuulada ka jirta. Midkoodna ma uusan u dulqaadan karin inuu ka tago isaga oo aan caawin dadkan dhibataysan.

Ninkii u horeeyay ayaa si degdeg ah uga soo degay gaarigiisii. Markaasuu siiyay qadaadiicdii dahabka ahayd iyo jawharaddii uu watay dadkii tuulada joogay.

                                                          Ninkii koowad oo siinaya dahab dadkii tuulada.

Kadib waxa uu ugu duceeyay nasiib wanagsan waanu ka tagay.

Ninkii labaad isna wax uu u tegey dadkii tuulada. Waa uu ooyay markuu arkay xaaladooda murugada leh. Wuxuu ku fekeray in dahabka iyo jawharaddu aysan wax faa'iido ah u lahayn dadka tuulada. Markaasuu si siman ula wadaagay dhammaan cuntadii iyo cabitaannadii uu watay dadkii tuulada.

Wuxuu dareemay farxad maadaama uu u malaynayay inuu dadka tuulada siiyay cunto ku filan oo ay ku noolan doonaan dhowr maalmood.

                                                                    Ninkii laban oo cunto siinaya dadkii tuulada.

Kadibna wuxuu ku soo laabtay saaxiibbadiis. Labadooduba waxay sugayeen in kii saddexaad uu u tago oo uu dadka tabaalaysan caawiyo. Laakiin isagu talaabo ma qaadin, wuxuuna ku yiri ina marsha an soconee.

Tani waxay ka yaabisay labadoodii kale. Labadooduba waxay u malaynayeen inuu yahay mid naxariis daran! Waxay ku soo noqdeen gaariga waxayna sii wateen safarkoodii.

Intii ay jidka ku jireen, ninkii saddexaad wuxuu ka fekeray sidii uu u caawin lahaa dadkaas tuulada ku noolaa ee saboolka ahaa. Wuxuu isku dayay inuu helo dariiq ay uga baxaan saboolnimada. Wuxuu helay fikrad! Markay gaareen meeshii ay u socdeen, isagu ma uusan nasan. Wuu baxay oo wuxuu soo iibsaday qalabka beeraha, iniinyo iyo qamadi wuxuu ku soo badalay dhammaan dahabkiisii iyo jawharadihiisii uu haystay.

Maalmo kaddib, markay ku soo socdeen gurigooda, mar kale waxay soo mareen tuuladii, Ninkii saddexaad ayaa gaarigii joojiyay. Markaas ayuu ka soo degay gaarigiisii.

                                                       Ninkii sedexaad oo u keenay dadkii tuulada qalab ay wax ku beertan.

Wuxuu na ka soo saaray qalabkii iyo iniinihii gaariga. Labadiisii saaxiib way la yaabeen, wayna ka shallaayeen inaanay u fikirin sida saxiibkooda oo kale. Saddexdooduba waxay u wada yimaadeen dadkii tuulada daganaa waxayna si siman u qaybiyeen dhammaan qalabkii. Waxay sidoo kale la wadaageen dadka talooyin ku saabsan hababka ugu wanaagsan ee lagu heli karo dalag tayo sare leh.

Kadibna, dhammaantood waxay gurigoodii ku noqdeen iyaga oo farxasan waayo waxay ogaadeen inay manta shaqo fiican soo qabtee taas oo ay u qabteen ILLAHAY dartii.

                                           Sedexdii nin iyo dadkii tuulada oo faraxsan waxna beeranaya.

Dulucda Sheekada;

Sheekadan quruxda badan ee tuuladu waxay na bartay inaan is caawino. Qofka ha siin wax uu cuno ee bar sida loo samaysto waxa la cuno. Sheekadu waxay ina tustay in dadkii tuulada daganaa la baray sida wax loo beerto taas oo  anfici doonta waligoo.

Halkan ka akhriso sheekooyin kale……………………………………………….